Fiction : Seven Knights
Title : Trusting
Pairing : Rudy x Kris
Warning : Yaoi
มีแค่นายเท่านั้นที่เชื่อมั่นในตัวฉัน...
“ลูดี้...”
ในยามสิ้นหวังที่สุดฉันก็ยังคงได้ยินเสียงเรียกอันอ่อนแรงของนาย
“เกิดอะไรขึ้นกับนาย...”
นายหาฉันเจอ แม้แต่ในป่ารกร้างเช่นนี้...
ฉันเห็นแววตาของนายที่มองมาที่ฉัน
ดวงตาสีทองนั่นชั่งเต็มไปด้วยอารมณ์อันหลากหลาย
“ความศรัทธาที่มีต่อแสงสว่างได้หายไปแล้ว”
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเช่นเดิม
นายยื่นมือออกมาสัมผัสที่ปีกของฉันอย่างอ่อนโยน
สัมผัสปีกที่แปดเปื้อนไปด้วยอย่างไม่นึกรังเกียจ ปีกขนนกของฉันโอบตัวนายเอาไว้
เสียงโซ่กระทบกันเบาๆเพราะการขยับปีกของนายทำให้หัวใจฉันเต้นแรง
“ฉันนึกว่านายจะยึดมั่นในศรัทธาแห่งแสงเสียอีก”
ฉันยิ้มแล้วเกลี่ยเส้นผมของนาย ฉันชอบเส้นผมสีครามของนาย
ฉันชอบผิวขาวละเอียดของนาย ฉันชอบริมฝีปากสีอ่อนของนาย ฉันชอบดวงตาสีทองของนาย
ฉันชอบปีกสีดำสนิทที่ถูกล่ามด้วยโซ่ตรวนของนาย
“หยุดถอดชุดเกราะของฉันสักที”
ฉันชอบเสียงของนาย...
“ขอไม่ได้เหรอ”
ฉันมองสายแววดุเชิงดุของนายโดยไม่คิดจะหยุด
“ลูดี้! เดี๋ยวมีคนเห็น!” ฉันเอาปีกคลุมตัวนายจนมิดแม้แต่ปลายปีกของนายก็ไม่มีใครมองเห็น
ฉันไม่ยอมให้ใครมองเห็นร่างกายเปลือยเปล่าของนายนอกจากฉันหรอกนะ
“คริส...”
ฉันกระซิบข้างใบหูแหล่มของนาย “ถอดเสื้อเกราะออกให้หน่อยนะ” แล้วเป่าลมใส่เบาๆจนใบหน้าของนายแดงก่ำไปหมด
ถึงจะเขินอายจนผิวกายเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดฝาด
แต่นายก็ยอมทำตามที่บอก
“คริส...”
ริมฝีปากของฉันกดประทับไปที่ริมฝีปากของนาย ลิ้นร้อนทั้งจาบจ้วง เอาแต่ใจและรุนแรง
นายเจ็บมากหรือเปล่า
“ฮ้า!” นายอ้าปากสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง
ดวงตาสีทองของนายเอ่อคลอไปด้วยน้ำใสที่พร้อมจะล้นออกมาทุกเมื่อ...ริมฝีปากของนายเริ่มจะช้ำแล้วนะ
หน้าอกของเราแนบชุดกันจนแม้แต่อากาศก็ไม่สามารถแทรกผ่านไปได้
ฉันรู้สึกถึง...หัวใจของเรา
มันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากออกอยู่แล้ว
“ลูดี้”
นายเรียกชื่อฉันด้วยเสียงแผ่ว “ถ้าถอดไม่หมดชุดจะเปื้อนเอานะ”
ฉันแทบหลุดขำ
นายจงใจพูดตัดอารมณ์ของฉันหรือเปล่า
“แค่ปล่อยข้างในก็พอ”
ฉันพูดแล้วมองใบหน้าเขินอายของนาย
“อ๊ะ!” ฉันกอดปลอบนายที่สะดุ้งตกใจ
“เจ็บ!” ฉันมองนายที่น้ำตาไหลอาบอย่างหลงใหล
หลงใหลจนถอนตัวไม่ขึ้น
และไม่สามารถถอนตัวได้อีกแล้ว
ฉันค่อยๆดันนิ้วของตัวเองเข้าไป
ช่องทางของนายยังคงคับแน่นแล้วอุ่นจนร้อนไม่เปลี่ยนไป...
ฉันจูบซับน้ำตาให้นาย
พยายามใช้ขนปีกนกสีเข้มปลอบประโลมนายโดยใช้ขนปีกนุ่มสัมผัสตัวนายอย่างแผ่วเบา
“อ๊า...”
เมื่อนิ้วแรงเข้าไปจนสุดฉันก็พยายามจะดันนิ้วที่สองเข้าไปด้วย
ได้โปรดยกโทษให้ความเอาแต่ใจของฉันเถอะนะ
“ลูดี้”
เสียงของนายทำให้ฉันแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว
“อ๊ะ! ลูดี้” ฉันค่อยๆดันตัวนายลงนอนกับพื้นหญ้า ปีกสีดำของนายแนบอยู่กับปีกของฉัน
“ลูดี้...”
เสียงของนายทำเอาฉันแทบทนไม่ไหว
“อึก ลูดี้! มันเจ็บ!”
ฉันเปลี่ยนจากนิ้วมือทั้งสองเป็นอย่างอื่นที่ใหญ่กว่าแล้วฟังเสียงนายหอบหายใจแรง
มือของนายยกขึ้นเหนือหัวแล้วจิกเล็บสั้นที่โคนไม้ใหญ่แน่นอย่างระบายอารมณ์
“เดี๋ยว! อย่าขยับนะ”
ฉันในตอนนี้ไม่ฟังเสียงห้ามของนายหรอกนะ นายก็รู้ดี
“อ๊ะ อ๊า”
ฉันอ้าแขนรับร่างของนายที่สะดุ้งกอดฉันแน่น
เล็บสั้นของนายจิกลงที่โคนปีกของฉันอย่างแรง
“คริส...”
ฉันกระซิบข้างใบหูของนายที่มีลักษณะไม่เหมือนกับของฉัน
“อ๊ะ! ลูดี้ มะ ไม่ไหว” ฉันจูบปิดปากนายอีกครั้งมันทั้งร้อนแรงและรุนแรงในเวลาเดียวกัน
มือข้างซ้ายโอบแผ่นหลังของนายไว้ มือข้างขวาก็ปรนเปรอให้นายไม่หยุด
เช่นเดียวกับสะโพกของฉันเองที่ยังขยับเข้าออกทั้งยังรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
พรวด!
น้ำสีขาวขุ่นของนายเปื้อนอยู่เต็มหน้าท้องของฉันไปหมด
ฉันมองดูนายที่หอบหายใจอย่างหมดแรง
“ฉันยังไม่เสร็จเลยนะ”
ฉันพูดออกไป
“ก็รีบๆ ทำขะ
อ๊ะ!” ฉันไม่รอให้นายพูดจบ
ริมฝีปากร้อนประกดเข้าอย่างรวดเร็ว
“อ๊า”
เพียงชั่วครู่ที่ผละออก ฉันก็ประทับจูบเบาๆที่ริมฝีปากของนาย
ไล่ลงที่ลำคอระหงขบเม้มจนเป็นรอยแดง
“อึก อืม”
น้ำสีขาวขุ่นถูกปล่อยจนล้นช่องทาง ตัวนายที่เหนื่อยหอบช่างดูยั่วยวนและน่าสงสาร
“ลูดี้ พอแล้ว”
เสียงอ่อนแรงของนายมันเซ็กซี่มากเลย
“อีกรอบเดียวก็ไม่ได้เหรอ”
“กะ กลับไปทำที่ห้องฉัน...ได้ไหม”
นายพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ ใบหน้าอ้อนวอนขนาดนี้ของนาย จะไม่ให้ฉันใจอ่อนได้อย่างไร
ฉันจัดแจงเสื้อผ้าของเราโดยยังเปลือยท่อนบนเอาไว้
ก่อนจะอุ้มร่างของนายขึ้นมาแนบอก
“พับผ่อนก่อนนะ”
นายใช้แขนโอบรอบคอฉันไว้ แล้วซบใบหน้าแดงลงกับไหล่ของฉัน
“ทำอะไรไม่อายฟ้าอายดินเลยนะ”
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง
“ไม่เกี่ยวกับนายสักหน่อย
พลาตั้น!” ฉันตอบไปด้วยน้ำเสียงดุดัน ต่อให้เราร่วมมือกันก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะญาติดีกันหรอกนะ
โดยเฉพาะกับคนที่มันมองคริสด้วยสายตาแบบเดียวกับฉันด้วยล่ะก็ไม่มีทาง!
“ฝากเก็บเสื้อเกราะไว้ให้ด้วย”
ฉันบอกก่อนจะสยายปีกออก “แล้วก็ช่วยอย่าให้ผู้หญิงของนายเอาไปดัดแปรงอะไรแปลกๆล่ะ”
พลาตั้นไม่ได้ตอบอะไร
ของเพียงมองทั้งคู่บินจากไปเงียบๆให้ท้องฟ้ายามราตรี
“โอปป้าขา!!!” ร่างแกร่งของสาวผิวสีแทนที่ถูกกล่าวถึงเมื่อครู่ปรากฏขึ้น
ผู้หญิงของนาย อย่างนั้นหรือ...หึๆ
ร่างสูงยิ้มให้กับคำพูดของ
เพื่อนหมาดๆ
“โคลท์
ฝากเธอเก็บเกราะพวกนี้ที”
“เห?”
เธอก้มมองชิ้นส่วนเสื้อเกราะสองสีที่วางอยู่บนพื้น “ฉันเอาไปดัดแปลงได้ไหมคะโอปป้า!”
“ได้”
พลาตั้นยิ้มให้เธอ “สีทองน่ะชั่งมัน
ส่วนสีดำน่ะเอาให้เซ็กซี่สุดๆไปเลยเธอทำได้หรือเปล่า”
“ได้ค่ะ”
เธอรับคำอย่างอารมณ์ดี “โอปป้าพลาตั้น!”
“ขอรางวัลหน่อยค่ะ”
ไม่ช้าโคลท์ก็รีบชิงหอมแก้มร่างสูงและเก็บชิ้นส่วนชุดเกราะไปอย่างอารมณ์ดี
“หึ...ยัยบ้ารางวัลมันต้องหลังจากที่งานเสร็จสิ”
เขาพูดกับตัวเองเสียงเบา
ผู้หญิงของนาย
อย่างนั้นหรือ...ใช่สิเธอเป็นผู้หญิงของฉันอย่างที่นายพูดนั่นแหละ
อีกด้าน...
ปีกใหญ่สยายบินอยู่กลางท้องฟ้าสูง
“ลูดี้...”
คริสกระซิบแผ่ว
“หืม”
ลูดี้หันไปมองใบหน้าที่อยู่ห่างกันเพียงแค่ลมหายใจกั้น
“มันเป็นความต้องการของนายจริงๆเหรอ?”
เจ้าของปีใหญ่เพียงแค่ยิ้มให้แล้วจูบเบาๆเพียงแค่ประทับกับริมฝีปากของอีกฝ่าย
“จะมัวแต่สิ้นหวังไม่ได้
โลกนี้...ฉันจะปกป้องให้แบบของฉัน!”
โลกนี้ที่มีนายอยู่ฉันจะปกป้องมันเอาไว้เอง
จบแล้วเย้!! Jongfox แต่งฟิคสั้น(มากๆ)ฉลองพี่ดี้อเวคค่ะ ฮิๆๆ
ปล.Jongfox ไม่ลงเรือพลาตั้นลูดี้หรอกนะ เพราะJongfox ของลูดี้คริส อิอิ
ปล.2 Jongfox ไม่อยากให้เจ๊โคลท์นก เพราะJongfoxก็ชอบแนวนอมอลนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น